Gont drewniany był używany od wielu stuleci jako pokrycie dachowe rosyjskich wiosek i miast – był to najtańszy materiał zapewniający niezawodną hydro i termoizolację domów. W ślad za modą na materiały przyjazne środowisku, dachy gontowe zaczęto wznawiać ponownie już w nowoczesnych warunkach.
Gonty dachowe nazywane są inaczej: gonty, lemiesze, tes, gorodets. Niezależnie od nazwy, istota pozostaje ta sama – drewniane deski układane na dachu w dwóch lub trzech warstwach.
Dobrze ułożony i obrobiony dach z gontów może regularnie służyć przez ponad sto lat, nie zmieniając swoich właściwości. W Rosji prawie nie ma rzemieślników, którzy potrafiliby układać gonty drewniane, więc wielu musi ponownie uczyć się i przyjmować doświadczenia z zagranicy, w krajach, w których nie zapomina się o tej umiejętności, a klimat jest zbliżony do naszego.
Na przykład gont jest produkowany w Niemczech, jego fabryczna produkcja istnieje od dawna, a gotowym produktem jest z natury gont dachowy – dachówka drewniana.
Dach gontowy oprócz swoich właściwości środowiskowych posiada również walory techniczne, gdy układany pomiędzy elementami powstają niewielkie szczeliny, które w przypadku pęcznienia drzewa podczas deszczu zamyka się, a przy słonecznej pogodzie powłoka kurczy się zapewniając sobie proces samowentylacji.
Gonty dachowe dzielą się na dwa rodzaje, w zależności od metody produkcji: przetarte i rozdrobnione. Jako surowiec wybiera się tylko drewno odporne na wilgoć, ultra mocne i żywiczne. Wykorzystuje się modrzew, dąb, lipę, osikę lub cedr kanadyjski.
Gonty mogą mieć różne odcienie, zależy to od rodzaju drewna, z którego został wykonany, np. Gonty cedrowe mają odcień fioletowo-czerwony, modrzew jest jasnobeżowy. Ale oryginalny kolor gotowego dachu wykonanego z gontów drewnianych nie utrzymuje się długo, w procesie narażenia na zmiany pogody powłoka zmieni kolor na szary.
Gont montowany jest podwójnie lub potrójnie, w zależności od stałej liczby desek o średnicy. Potrójna warstwa jest uważana za bardziej niezawodną. Stosunkowo niewielka waga dachu, od piętnastu do siedemnastu kilogramów na metr kwadratowy, nie ma potrzeby budowania mocnego systemu krokwi.
W takim przypadku należy zorganizować przestrzeń wentylacyjną, aby usunąć wilgoć, a sam materiał należy potraktować antyseptycznymi impregnacjami i środkami przeciwpożarowymi.
