Wystawa ISaloni w Mediolanie
W połowie kwietnia jest tylko jedno miejsce na świecie, gdzie wielbiciele designu gromadzą się w setkach tysięcy i wracają do domu z walizkami katalogów, próbkami materiałów i pełnym zestawem wrażeń z tego, co widzieli. I to oczywiście jest wystawa mebli Salone del Mobile w Mediolanie lub w skrócie iSaloni.
Żadne inne wydarzenie projektowe nie może dorównać skali tego, co dzieje się w Mediolanie. I nie chodzi tylko o iSaloni. Całe miasto na tydzień staje się gigantyczną platformą prezentacji, instalacji i wystaw architektonicznych: koktajli, ceremonii wręczenia nagród, wywiadów, przyjęć. W sklepach, w restauracjach, gdzieniegdzie dziennikarze spotykają się z czerwonymi torbami na kółkach z napisem iSaloni. Na każdym kroku spotykasz gwiazdorskich projektantów. Hotele i linie lotnicze kilkakrotnie podnoszą ceny, a kolejki osób chcących dostać się do taksówki ciągną się często na setki metrów. Nie można się pomylić – w Mediolanie odbywają się najważniejsze na świecie targi meblowe i tydzień designu.
ISaloni obchodzi w tym roku 55-lecie istnienia. Wystawa obejmowała Międzynarodowy Salon Akcesoriów Meblowych, a także dwa biennale: Międzynarodowy Salon Mebli Kuchennych (Euro Cucina) oraz Międzynarodowy Salon Łazienek (Salone Internazionale del Bagno). Kilka dni nie wystarczy na zwiedzenie wszystkich 24 pawilonów. To prawdziwe designerskie safari może być wyczerpujące, ale niewątpliwie jest bardzo inspirujące..
Pierwszą rzeczą, którą od razu zauważysz, jest nowy projekt stoiska. W ciągu ostatnich kilku lat nawet topowe marki nie aktualizowały wyglądu swoich witryn i było to wyraźnie spowodowane kryzysem. W tym roku wszystko jest inne: wszystkie stoiska są całkowicie zmienione, aw kolekcjach jest wiele nowości. Co pośrednio potwierdza wniosek – europejski rynek ożywił się. I to świetna wiadomość!
Najważniejszym i przewidywalnym odkryciem pod względem wzornictwa, które od razu widać, jest to, że nowy trend retro przyciągnął umysły przytłaczającej liczby producentów. Wchodząc na dowolne stoisko z nowoczesnymi meblami można spokojnie zamknąć oczy i wymienić kilka głównych przejawów tego trendu, które są obecne wśród nowości. Z dużym prawdopodobieństwem dojdziesz do sedna. Zawsze będzie to połączenie marmuru, mosiądzu i aksamitu w zakurzonych odcieniach..
Połączenie wszystkich tych elementów to ruch absolutnie komercyjny. To nie jest ani złe, ani dobre, dlatego jest tendencją większości do naśladowania go. Zaskakujące jest jednak to, że nawet topowe marki nie mogły go wcześniej rozpoznać i zaczęły aktywnie wdrażać te pomysły dopiero teraz, gdy trend osiągnął szczyt. Oczywiście oznacza to jego szybki upadek i zapomnienie..
W tym miejscu konieczne jest odejście na bok i głębsze rozważenie samego trendu, zwłaszcza że okazał się jednym z najbardziej ambitnych i wpływowych w ostatnich dziesięcioleciach. Jak to często bywa w przypadku trendów i stylów, to dekoratorzy, a nie marki mebli, nadają ton najbardziej wyraziście i precyzyjnie. I tak właśnie stało się w aranżacji wnętrz z nowym trendem retro: minęło kilka lat, a on nadal nie poddał się. Ale aby zrozumieć, skąd wzięło się to szaleństwo na punkcie vintage i retro we wnętrzach, musisz zrobić kolejny krok w tył i spojrzeć szerzej..
O dziwo, nowe meble i wnętrza w stylu retro to tylko część światowego trendu opartego na … kulturze hipsterów. Wszystko zaczęło się od hipsterów, zapuszczających się brody, szyldów kawiarnianych w stylu vintage, pikników i hamburgerów, hipsterskich publikacji, Instagrama i tweedowych przejażdżek rowerowych. Kultura ta najpierw wywarła ogromny wpływ na modę uliczną, branżę wideo, projektowanie graficzne (spójrz na każdą modną kawiarnię, fryzjera czy agencja, do tej pory: logo Buro 24/7), i dopiero wtedy stało się tak zauważalne, że dekoratorzy i projektanci obiektów przyjęli jego zasady.
Dekoratorzy, którzy podchwycili ten trend i utalentowani pomysły na poważny kierunek w aranżacji wnętrz, najczęściej nie są hipstersami. Ale jako jedni z pierwszych wyczuli trend, jego możliwości przemyślenia starych technik w nowy sposób, a co najważniejsze, doskonale rozumieją potrzeby nowej publiczności, która jest gotowa zapłacić. Dekoratorzy tacy jak Jean-Louis Denio, Gilles & Boissier czy na przykład Joseph Diran przydał się. Zakochała się w nich prasa. A jeśli prasa jest zakochana w kimś lub w czymś, moda na to będzie!
Czym więc nowe retro różni się od wnętrz tworzonych w stylu vintage, które na przykład są bardzo popularne w USA. Właśnie to – nowa publiczność. Vintage i retro to tylko narzędzie, powód, by opowiedzieć historię w zupełnie nowy sposób stosunkowo młodej publiczności. Tak naprawdę new retro to trend (a może już styl) skierowany do młodych.
Kilka znaków nowego retro, wśród których na samym szczycie znajduje się marmur (często matowy), mosiądz i aksamit. Ale jest też miejsce na inne techniki: tutaj jest klasyczny podział ścian w nowoczesnym wnętrzu, a na ścianach drewniane panele, drewniane blaty z surowymi surowymi krawędziami, często brak zasłon w oknach, portale kominkowe, imitacje vintage włoskich żyrandoli z lat 60.-70. wielkoformatowa grafika na ścianach (najlepiej wykonana z mosiądzu lub miedzi), «zakurzony» pastelowe odcienie w dekoracji i tekstyliach (często jednak w połączeniu z jasnymi i głębokimi tonami – czerwienią, musztardą, granatem i głębokim szmaragdem, tapety (często z przesadnymi dużymi wzorami), metalizowanie odcieniami brązu i złota, w tym różowego złota, vintage żarówki, artykuły z pchlich targów, użycie grubej skóry w dekoracji, duże wielościany w płytkach podłogowych, przedmioty wykonane na zamówienie, celowy brak markowych przedmiotów, futro, srebrne odcienie w przedmiotach (w tym hydraulika).
Wystawa jest pełna pomysłów projektowych w nowych kolorach i materiałach, takich jak słynne krzesło Joe Ponti dla Molteni&C w nowej tapicerce w kolorze szaro-różowym lub słynnym «Krzesło czerwono-niebieskie» Gerrit Rietvelda przestał być czerwono-niebieski na stoisku – Cassina wypuściła go w modnym tonie «zakurzona mięta».
Dużo musztardowego aksamitu pokazywało B.&B Italia i Imperfetto Lab przyniosły «złoto» temat do absolutu, przedstawiając jego «złoty» fotel Nido.
Ale powtarzam, tym razem można było mniej lub bardziej dokładnie przewidzieć wszystko, co zostanie pokazane na większości stoisk. Jednak to wcale nie zawodzi. Wręcz przeciwnie, rodzi główne i nierozwiązywalne jeszcze pytanie – co będzie dalej, gdy zapomni się o kolejnym faworycie? Nadal trudno jest udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Próby projektantów wyznaczania nowych kierunków i eksperymentowania z nimi są zbyt subtelne. Logiczne byłoby założenie, że dzisiejszy styl dekoracyjny, bogaty w materiały i kolory, zostanie zastąpiony umiarkowanym minimalizmem z naciskiem na przyjazność dla środowiska..
