Podstawy projektowania: kompozycja wnętrz

Piękno i wygoda każdej przestrzeni nie jest możliwa bez zastosowania pewnych warunków jej budowy, tzw. Praw kompozycyjnych. Odgrywają decydującą rolę w tworzeniu harmonijnego środowiska w każdym pomieszczeniu – mieszkalnym lub publicznym..

Tylko nieliczni potrafią kompetentnie zastosować prawa kompozycji we wnętrzu – ci, którzy mają szczególne wyczucie koloru, kształtu i faktury. A jednak taką umiejętność można rozwinąć w sobie, jeśli przejdziemy do podstaw projektowania i konstruowania przestrzeni, a także zrozumiemy potrzebę stosowania technik kompozycyjnych.

Kompozycja we wnętrzu to artystyczne połączenie wszystkich elementów w określonej przestrzeni, które powinny się w niej znajdować w określonej kolejności i ilości, aby wspierać ogólną ideę harmonijnego obrazu.

Podstawy kompozycyjne są nie tylko ważne, ale mogą być szczególnie przydatne, gdy trzeba udekorować złożone pomieszczenie, na przykład wąskie, zbyt wysokie lub z niskim sufitem..

Podstawy kompozycji w projektowaniu wnętrz

Wyposażenie pokoju, jeśli jest prawidłowo zaplanowane, nie może być chaotyczne, a wszystkie użyte w nim przedmioty i przedmioty, tekstury i tekstury muszą koniecznie ze sobą współgrać.

Centrum kompozycji

Wchodząc do pokoju, twoje spojrzenie powinno mimowolnie rzucić się na pewien przedmiot, który może wyróżniać się z całego otoczenia niezwykłym kolorem, dużym rozmiarem, kształtem lub reliefem – to jest centrum kompozycyjne. W sensie można się domyślić, że zwykle znajduje się on na środku pomieszczenia, co wcale nie jest istotne, a jego umiejscowienie na ścianie lub w rogu też jest możliwe.

Uzupełniające elementy wyposażenia w udanej kompozycji są zawsze równomiernie rozmieszczone wokół jej środka.

Centrum kompozycyjne pomieszczenia może stanowić łóżko, kominek, okno, dywan lub ozdobna przegroda, które razem z pozostałymi elementami wnętrza tworzą jedną kompozycję..

Prawa równowagi

Wypełnienie pomieszczenia, czy też jego umeblowanie, stwarza z kolei wrażenie integralności obrazu, jego piękna, funkcjonalności i komfortu wizualnego. W konsekwencji obiekty wokół centrum kompozycyjnego można lokalizować zgodnie z prawami symetrii lub asyrii..

Symetria

Rozkład obiektów o podobnej wielkości i kształcie równomiernie wokół środka kompozycyjnego nazywamy symetrycznym. Zastosowanie kompozycji symetrycznej nie sprawi szczególnych trudności, zwłaszcza w płaszczyźnie poziomej. Oznacza to, że jeśli w salonie zostanie ustawiony kominek, to wokół niego w tej samej odległości powinny znajdować się przedmioty, na przykład: dwie lampy podłogowe po bokach, dwie sofy przed nim, dwa krzesła naprzeciwko, takie same lub podobne pod względem wielkości i kształtu.

W sypialni, w pobliżu łóżka pośrodku, ustaw po obu jego stronach ten sam zestaw składający się ze stolika nocnego, lampy, lustra, a do nóg łóżka dodaj mini sofę, ławkę, skrzynię. Symetrię kompozycji dopełni np. Para półek (komody, fotele) ustawionych naprzeciw łóżka, w takiej samej odległości od siebie.

Symetria pionowa polega na wizualnym zrównoważeniu górnej i dolnej części pomieszczenia. Na przykład, jeśli pokój jest wysoki, a meble są masywne, możesz zawiesić duży żyrandol i «przytłaczać»  sufit z sztukaterią, ściany nie powinny być puste – należy je ozdobić dekoracją na wysokości oczu, wówczas kompozycja pionowa zostanie zachowana.

Asymetria

Nie można go nazwać antypodem symetrycznego układu, a raczej inną ciekawą techniką tworzenia kompozycji. Asymetria też nie jest dysharmonią, jak się niektórym wydaje, ale złożonym i niejednoznacznym sposobem dekorowania przestrzeni. Niemniej jednak dla niej, podobnie jak dla symetrii, ważna jest równowaga wizualnego obciążenia obiektów w aranżacji wnętrz..

Na przykład, gdy główne elementy są zainstalowane na 2/3 powierzchni pomieszczenia, trzecia jego część nie powinna pozostać pusta. Tutaj natomiast można postawić jeden, ale chwytliwy i dość duży przedmiot (szafa, lustro, stół, panel).

Elementy harmonii

Udane rozwiązanie kompozycyjne wnętrza zakłada harmonijne połączenie wszystkich przedmiotów poprzez dobór kolorów, kształtów i faktur. Z ich pomocą otoczenie staje się zrównoważone i estetyczne..

Niuanse w kompozycji wnętrz

Nazywa się je również akcentami, dzięki czemu pomieszczenie staje się ożywsze, obiekty są teksturowane, pojawia się wizualna objętość przestrzenna..

Najbardziej wymowne niuanse przejawiają się w teksturach przeciwstawnych sobie:

Lustro na tle matowej ściany. Gładka tapicerka sofy połączona z futrzanym poszyciem. Wzór na gładkim tle. Używanie bardziej nasyconego koloru w małej ilości.

Należy pamiętać, że niuans w rzeczywistości powinien być używany ostrożnie, tylko w kilku obiektach – brutalna siła jest wysoce niepożądana.

Kontrast

Przy budowaniu harmonijnej kompozycji często stosuje się wyraźną i wyraźną różnicę w fakturach i kolorach. Tak więc tkaniny wzorzyste można łączyć z tkaninami monochromatycznymi, szorstką dekoracją ścian – z gładkimi elewacjami, a bogactwo elementów dekoracyjnych z jednej strony może przeciwstawić się minimalizmowi z drugiej.

Podobne elementy

Trzecia metoda harmonijnej konstrukcji kompozycji polega na wykorzystaniu przedmiotów tego samego typu, podobnych pod względem faktury, kształtu i koloru..

Może więc być oparty na kwadracie, prostokącie lub okręgu i wszystkich obiektach wypełniających przestrzeń – dąż do jego kształtu, płynnie przechodząc od jednego odcienia jednego koloru do drugiego.

Nie zaniedbując podstawowych zasad tworzenia kompozycji, można zbudować więcej niż przeciętne wnętrze mieszkalne. Dlatego jesteśmy pełni nadziei, że ten tekst okaże się przydatny w przyszłych osiągnięciach i pomoże ustalić priorytety. Powodzenia!